تاریخچه رسوبگذاری و پس از رسوبگذاری عضو گوری در جنوب خاور حوضه رسوبی زاگرس

در حوضه رسوبی زاگرس، بیشترین ستبرا از کربنات­های عضو گوری در رخنمون­های خاور منطقه بندرعباس قابل اندازه­گیری است. در این پژوهش، عضو گوری در پنج رخنمون در منطقه بندرعباس مورد مطالعه چینه­شناسی و رسوب­شناسی قرار گرفت. عضو گوری در رخنمون­های مورد مطالعه شامل سنگ آهک با میان‌لایه­های مارن است و ستبرای آن از 540 متر در رخنمون هندون در خاور منطقه بندرعباس تا 52 متر در رخنمون نخ در باختر منطقه بندرعباس متغیر است. مطالعات رخساره­ای و استفاده از نسبت­ 87Sr/86Sr (مقادیر 708522/0 و 708790/0)، در لایه‌های سنگ‌آهکی قاعده این عضو بیانگر شروع رسوب­گذاری این نهشته­ها در فاصله زمانی بوردیگالین و لانگین و در قالب 6 رخساره کربناته است. مطالعات صحرایی و توزیع رخساره­ها بیانگر یک سکوی کربناته از نوع شلف برای رسوب­گذاری نهشته­های کربناته عضو گوری در منطقه بندرعباس است. مطالعات سنگ­نگاری و تجزیه‌های ژئوشیمیایی عنصری (استرانسیم، منگنز و آهن) و ایزوتوپی (اکسیژن و کربن) نیز بیانگر تأثیر فرایندهای دیاژنزی دریایی و تدفین کم­ژرفا با منشأ سیال‎های بیشتر دریایی روی نمونه­های کربناته عضو گوری پس از رسوب­گذاری است. مقایسه مقادیر ایزوتوپ­های اکسیژن و کربن نمونه­های عضو گوری با محدوده ایزوتوپ­های اکسیژن و کربن متعلق به کربنات­های کلسیتی دریایی میوسن پیشین تا میانی و همچنین تغییرات بیشتر در مقادیر ایزوتوپ اکسیژن (میان 19/1- تا 39/5- بخش در هزار) و تغییرات کمتر در ایزوتوپ کربن (میان 2/2 تا 05/1- بخش در هزار)، بیانگر تأثیر سیال‌های تدفینی کم­ژرفا (فریاتیک دریایی) روی نمونه­های کربناته عضو گوری است.